هدف اصلي پژوهش حاضر مطالعه اثربخشي واقعيت درماني بر كاهش كمرويي و نارسايي هيجاني دانش آموزان و مولفه هاي آن شامل واقعيت درماني ، كاهش كمرويي ، و نارسايي هيجاني بود. جامعه آماري پژوهش حاضر كليه دانش آموزان مشغول به تحصيل در مقطع متوسطه شهر اصلاندوز در سال تحصيلي 92-91 مي باشد كه بالغ بر 3000 نفر دانش آموز ميباشد. در اين پژوهش از روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چند مرحله ا استفاده شده است. براي تعيين حجم نمونه از بين مدارس مقطع متوسطه، 4 مدرسه (2مدرسه دخترانه و 2 مدرسه پسرانه) و از هر كدام از اين مدارس دو رشته و از هر رشته دو كلاس بصورت تصادفي انتخاب گرديد. 341 نفر بر اساس جداول حجم نمونه مورگان انتخاب شدند.براي گردآوري اطلاعات مورد نياز پژوهش به وسيله دو پرسشنامه استاندارد تعديل شده پرسشنامه كمرويي و پرسشنامه نارسايي هيجاني تورنتو انجام گرفت. پژوهش حاضر از نظر روش آزمايشي است. براي تجزيه و تحليل داده هاي جمع آوري شده از طريق پرسشنامه، از روشهاي آماري توصيفي و استنباطي استفاده شد. بدين ترتيب كه براي تلخيص، طبقه بندي، و تفسير داده هاي آماري از فراواني و درصد فراواني(جدولها، نمودارها) و به منظور آزمون فرضيه هاي تحقيق از آزمون تحليل كواريانس با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده شده است. و در آخر نيز بر اساس نتايج بدست آمده با استفاده از آزمون ها به اين نتيجه رسيده شد كه آموزش واقعيت درماني به طور معناداري باعث كاهش ميزان كمرويي در دانش آموزان مي گردد و اين بدان معناست كه آموزش واقعيت درماني به طور معنادار باعث افزايش مهارتهاي دانش آموزان در توصيف احساسات خود مي گردد.
واژه هاي كليدي: كمرويي ، نارسايي هيجاني، واقعيت درماني .