هدف اصلي اين پژوهش بررسي رابطه بين نوع ساختار سازماني با سازگاري دانشجويان دانشكده هاي مهندسي دانشگاه شيراز بود. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري شامل دانشجويان كارشناسي رشته هاي مختلف دانشكده هاي مهندسي دانشگاه شيراز بود كه با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي مرحله اي 210 نفر انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده جهت گردآوري اطلاعات شامل دو پرسشنامه نوع ساختار سازماني (ترك زاده و محترم، 1390) و پرسشنامه ي سازگاري (بيكر و سيرك، 1986) بود كه پس از محاسبه روايي و پايايي، بين افراد نمونه توزيع و با استفاده از روش هاي آماري توصيفي و روش هاي استنباطي آزمون تي وابسته، آزمون تي تك نمونه اي، ماتريس ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چند متغيره و با به كارگيري از نرم افزارهايSPSS16 و LISREL8.54 مورد تحليل قرار گرفتند. نتايج تحليل آماري نشان داد كه: ١- ساختار غالب در دانشكده هاي مهندسي، ساختار بازدارنده است 2- سازگاري تحصيلي دانشجويان در حد كفايت قابل قبول و سازگاري اجتماعي، عاطفي و تعهد دانشجويان بالاتر از حد كفايت قابل قبول مي باشد، اما سازگاري دانشجويان در همه ي ابعاد، پايين تر از حد مطلوب مي باشد. 3- بين انواع ساختار سازماني و انواع سازگاري دانشجويان دانشكده هاي مهندسي دانشگاه شيراز رابطه ي مثبت و معناداري وجود دارد، 4- انواع ساختارهاي سازماني، اعم از ساختار تواناساز و بازدارنده، پيش بيني كننده ي مثبت و معنادار سازگاري دانشجويان مهندسي مي باشند.
كلمات كليدي: دانشجو، ساختار سازماني، سازگاري، تحصيلي، اجتماعي، عاطفي، تعهد