مقدمه : دوره پيري به عنوان حساس ترين و پر مخاطره آميزترين عمر آدمي بوده كه اساس شخصيت روحي معنوي انسان ها در اين مرحله پايه ريزي مي گردد و چنانچه سالمندان در اين مرحله تحت توجه و مراقبت قرار نگيرد ، چه بسا شكسته شده و روحيه خود را از دست خواهند دادو در تنهايي خود فرو خواهند رفت.هدف از پژوهش حاضر اثر بخشي معنا درماني گروهي بر كيفيت زندگي وتغيير سبك دلبستگي نا ايمن سالمندان شهر رشت مي باشد. در مطالعه آزمايشي حاضر كه از نوع پيش آـزمون – پس آزمون است و روش نمونه گيري تصادفي در دسترس و حجم نمونه 200نفر) 100زن و100مرد) بود و جامعه پژوهشي كليه سالمندان مقيم آسايشگاه سالمندان و معلولين شهر رشت بودند .كه از ميان سالمنداني كه در سال 1391-1392در آسايشگاه سالمندان شهر رشت عضويت دارند انتخاب شدند وبر روي آنها روش معنا درماني گروهي كار شد و پرشسنامه كيفيت زندگي و سبك دلبستگي ناايمن گرفته شد.نتايج تجزيه وتحليل دادها وجود اثربخشي معنا درماني گروهي بين كيفيت زندگي وتغيير سبك دلبستگي ناايمن سالمندان را با استفاده از همبستگي كنوني مورد تائيد قرار دادند .همچنين وجود اثربخشي زير را مورد تائيد قرار داد.بين مقياس معنا درماني گروهي و كيفيت زندگي رابطه معناداري وجود دارد.وهمچنين بين معنا درماني گروهي وتغييرسبك دلبستگي ناايمن رابطه وجود دارد.در طرح اين پژوهش از پيش آزمون –پس آزمون باگروه كنترل است كه بصورت داوطلبانه انتخاب وبصورت تصادفي جايگزين مي شود ،بهترين روش تجزيه تحليل دادها ي استخراج شده اين تحقيق از تحليل كو واريانس چند متغيره انكوا از طريق spssانجام شده است براي اين پژوهش با توجه به نمرات پيش و پس آزمون بدست آمده از دو گروه آزمايش و كنترل در بين سالمندان شهر رشت(با سطح اطمينان 95/0 )درصد، داراي اختلاف معني دار آماري بوده است و در دو فرضيه فرض H0رد وفرض H1تاييد شده است
بحث ونتيجه گيري:مطالعه نشان داد كه معنا درماني گروهي بنظر مي رسد بر كيفيت زندگي وتغيير سبك دلبستگي نا ايمن تاثير گذار است .
كليد واژها: معنادرماني گروهي- كيفيت زندگي- سبك دلبستگي ناايمن- سالمندان