گرايش فيزيولوژي جانوري

عنوان:

بررسي اثرات گلوكوكورتيكوئيدها بر به خاطر آوري و بازتثبيت حافظه هاي نزديك و دور در موش سفيد آزمايشگاهي كوچك

استاد راهنما:

دكتر عباسعلي وفايي

اساتيد مشاور:

دكتر غلامحسن واعظي

دكتر علي رشيدي­پور

تكه هايي از متن به عنوان نمونه :

عنوان: بررسي اثرات گلوكوكورتيكوئيدها بر به خاطر آوري و بازتثبيت حافظه هاي نزديك و دور در موش سفيد آزمايشگاهي كوچك
استاد راهنما: دكتر عباسعلي وفايي
اساتيد مشاور: دكتر غلامحسن واعظي، دكتر علي رشيدي­پور
نگارش: منصوره نجار
چكيده
مقدمه: مطالعات قبلي نشان داده كه تزريق سيستميك كورتيكوسترون به عنوان آگونيست گيرنده گلوكوكورتيكوئيدها به خاطرآوري و بازتثبيت حافظه­ ترس را در حيوانات آزمايشگاهي مختل مي­ كند. هدف اين مطالعه تعيين تاثير سيستميك كورتيكوسترون بر به خاطرآوري و بازتثبيت حافظه (نزديك و دور) در مدل احترازي غير فعال در موش سفيد كوچك آزمايشگاهي بود.
مواد و روشها: در اين مطالعه تجربي، موش ها در مدل احترازي غير فعال پس از سازگاري، آموزش داده شدند (۵۰ هرتز و شدت ۱ ميلي آمپر در مدت ۳ ثانيه). كورتيكوسترون با دوزهاي ۱، ۳ و ۱۰ ميلي­گرم به ازاء هر كيلوگرم وزن قبل از تست به خاطرآوري در حافظه نزديك ۴۸ ساعت بعد از آموزش انجام شد و همچنين قبل از تست بخاطر آوري در حافظه دور كه بعد از گذشت ۳۶ روز انجام شد به موشها تزريق شد. همچنين كورتيكوسترون با دوز هاي فوق بلافاصله بعد از فعال سازي حافظه (در حافظه نزديك ۴۸ ساعت بعد از آموزش انجام شد و همچنين بعد از فعال سازي حافظه كه در حافظه دور بعد از گذشت ۳۶ روز انجام شد به موشها تزريق شد، سپس دو، پنج، هفت و نه روز بعد از فعال سازي حافظه، ياد گرفته هاي موشها به مدت ده دقيقه (مدت زمان سپري شده قبل از ورود حيوان به ناحيه تاريك) اندازه گيري و ثبت شد.
يافته­ها: نتايج نشان داد كه كورتيكوسترون به خاطرآوري و بازتثبيت حافظه­هاي نزديك و دور را تضعيف نموده است. بطوري كه مدت زمان سپري شده قبل از ورود به ناحيه تاريك در گروه هاي دريافت گننده كورتيكوسترون به طور معني داري از گروه دريافت كننده حامل كمتر بود.
نتيجه ­گيري: يافته هاي فوق نشان مي دهد كه اثر كورتيكوسترون در مختل كردن بخاطرآوري و بازتثبيت حافظه ترس به مدت حافظه محدود نمي­ شود.
كلمات كليدي: كورتيكوسترون، بخاطرآوري و بازتثبيت حافظه، مدت حافظه، حافظه ترس
۱-۱-مقدمه:
يكي از توانايي هاي موجودات زنده، اكتساب، حفظ، نگهداري و به خاطرآوري اطلاعات است. اين ظرفيت و توانايي حياتي عمدتا از طريق سيستم عصبي هورموني صورت مي پذيرد. بدون شك بدون وجود توانايي و سيستم يادگيري و حافظه امكان حيات باكيفيت براي موجودات زنده فراهم نمي­شد.
۲-۱- يادگيري و حافظه:
به طور مختصر مي­توان گفت كه يادگيري فرآيندي است كه در آن، اطلاعات و دانش جديد به دست مي­آيد و حافظه فرآيندي است كه اطلاعات فرا گرفته شده، حفظ و ذخيره مي­شود تا در مواقع نياز يادآوري شوند (۲۳،۲۴).
۳-۱- انواع يادگيري:
۱- يادگيري غير ارتباطي:
هنگامي كه يك حيوان چندين بار در برابر يك محرك قرار مي­گيرد اين امكان را مي­يابد تا با ويژگي­هاي محرك آشنا شود و خواص آن را بشناسد كه در اصطلاح به آن يادگيري غير ارتباطي گفته مي­شود يادگيري غير ارتباطي مي ­تواند به دو شكل متداول باشد كه شامل عادت كردن (غير حساس شدن) و حساس شدن (شرطي شدن كاذب) مي­باشد.
الف) عادت كردن: زماني كه حيوان در برابر يك نوع محرك كه آسيب رسان نيست به طور مكرر قرار مي­گيرد نسبت به آن محرك بي تفاوت مي­شود و پاسخش نسبت به آن كاهش مي­يابد
ب) حساس شدن: درست نقطه مقابل عادت كردن است؛ به اين صورت، زماني كه حيوان در برابر يك نوع محرك كه هم آسيب­رسان و هم تكراري مي­باشد قرار مي­گيرد، نسبت به آن محرك پاسخ جديدي از خود نشان مي­دهد كه اين پاسخ نسبت به پاسخهاي قبلي نيز شديدتر مي­باشد (۵۹،۵۷).
۲- يادگيري ارتباطي:
در اين نوع يادگيري حيوان ياد مي­گيرد كه چگونه بين حوادث مختلف ارتباط برقرار كند كه مي­توان آن را به دو دسته­ي شرطي شدن كلاسيك و شرطي شدن عامل تقسيم كرد.
الف) شرطي شدن كلاسيك:
ايوان پاولف اولين دانشمندي بود كه در علوم رفتار چنين يادگيري را مطرح كرد. ايشان اينگونه بيان مي­دارد، هنگامي كه حيوان مي­آموزد بين دو محرك كه يكي شرطي و ديگري غير شرطي است ارتباط