هدف تحقيق حاضر بررسي رابطه بين شيوه هاي فرزندپروري و درگيري والدين در امور تحصيلي با عملكرد تحصيلي دانش آموزان دختر و پسر مقطع راهنمايي شهر بندرعباس مي باشد. جهت انجام اين تحقيق 280 نفر از دانش آموزان شهر بندرعباس به روش تصادفي انتخاب شد. سپس از دانش آموزان و والدين آن ها خواسته شد كه به پرسشنامه هاي درگيري والدين در امور تحصيلي و پرسشنامه شيوه هاي فرزندپروري پاسخ دادند. در نهايت داده هاي جمع آوري شده به وسيله نرم افزار spss مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
روش هاي آماري همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون همزمان جهت تحليل داده ها مورد استفاده قرار گرفت. نتايج مشخص ساخت كه در دانش آموزان پسر و دختر شيوه فرزند پروري مقتدرانه، رابطه مثبتي با عملكرد تحصيلي دانش آموزان داشت و اما شيوه فرزندپروري سهل گير در پسران رابطه منفي و در دختران رابطه مثبت با عملكرد تحصيلي نشان داد. در دختران شيوه مستيدانه رابطه منفي با عملكرد تحصيلي آن ها نشان داد و در دانش آموزان پسر شيوه فرزندپروري مستبدانه رابطه معناداري با عملكرد تحصيلي نشان نداد. تجزيه و تحليل رگرسيون آشكار ساخت كه از بين شيوه هاي فرزند پروري، شيوه فرزندپروري مقتدرانه، پيش بيني كننده مثبت و شيوه فرزندپروري مستبدانه پيش بين كننده منفي براي عملكرد تحصيلي در دانش آموزان بودند. و در نهايت رابطه بين درگيري والدين در امور تحصيلي با عملكرد تحصيلي دانش آموزان دختر و پسر بررسي شد كه نتايج نشان دادند كه در دانش آموزان دختر و پسر درگيري والدين در امور تحصيلي با عملكرد تحصيلي آن ها رابطه مثبتي نشان داد.